Μπίρης Νίκος

ΛΟΝΔΙΝΟ 1948

Ο ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΙΡΗΣ
8^ος ΣΤΑ 57κ. ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗΣ

Η Πάλη – και περισσότερο η Ελληνορωμαϊκή – αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους να αφαιρεθεί από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το Άθλημα με την Ολυμπιακή Ιστορία των 2.800 ετών κινδυνεύει με αποκλεισμό από την οργάνωση που πρωτοστατούσε στα πρώτα βήματά της. ξακουστά ιστορικά ονόματα Ολυμπιονικών όπως ο Σπαρτιάτης Ιπποσθένης (6 νίκες), ο Μίλων ο Κροτωνιάτης (6 νίκες), ο Αρκάς Ευθυμένης (2 νίκες), ο Χαίρων από την Πελλήνη (4 νίκες), ο Στρατόνικος από την Αλεξάνδρεια (2 νίκες), ο Νικόστρατος από την Κιλικία, ο Πρωτοφάνης από τη Μαγνησία, ο Κλείτος από τη Ρόδο, ο Κεράς από το Άργος, ο Ταυροσθένης από την Αίγινα κ.λ.π κ.λ.π. ίσως μείνουν μόνο στην ανάμνησή μας.

Συνεχιστής της παράδοσής μας στην Ελληνορωμαϊκή ήταν και ο Νικόλαος Μπίρης μαζί με τους Πετμεζά, Καμπαφλή, Ζερβίνη, Συντροφιό κ.λ.π. της εποχής Μεσοπολέμου. Βαλκανιονίκης ο Μπίρης στα 57κ. κυριαρχούσε στα Βαλκάνια, όχι μόνο με τη θαυμάσια τεχνική του, αλλά και με το σκληρό χαρακτήρα του. Μάλιστα είχε και ένα άλλο προσόν. Ήταν ιδιαίτερα οργανωτικός και ήθελε να εισχωρεί και στα διοικητικά πράγματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα βράδυ του 1935 μαζεύτηκαν στο μαγαζί του Μπίρη 8 παλαιστές και παράγοντες της Πάλης και ετοίμασαν ένα σχέδιο βάση του οποίου σχεδιάζετο η αποσκίρτηση της Πάλης από το ΣΕΓΑΣ. Τότε ο Μπίρης ήταν 24 ετών, ήταν πρωταθλητής και συνέχισε να αγωνίζεται τουλάχιστον για άλλα14 – 15 χρόνια ακόμη. Μάλιστα το 1948 ήταν ένας από τους 5 παλαιστές μας (οι άλλοι ήσαν οι Καμπαφλής, Πετμεζάς, Γρύλλος, Δευτεραίος) που μετείχαν στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ο Πετμεζάς κατετάγη 6^ος, ο Δευτεραίος 7^ος και ο Μπίρης 8^ος, μεταξύ 13 παλαιστών. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ασχολήθηκε με αφοσίωση με την Ομοσπονδία Πάλης (επί Προεδρίας των Μπαλτατζή, Μακρυδάκη ή Καραγιάννη) όπου κατείχε το νευραλγικό πόστο του Προέδρου της Τεχνικής Επιτροπής. Την εποχή εκείνη δεν είχε αναπτυχθεί ακόμη η Ελευθέρα Πάλη και ο ΕΟΦΠ κάλεσε από την Τουρκία τον Νασού Ακάρ, ο οποίος το 1948 στο Λονδίνο στην ίδια κατηγορία με τον Μπίρη (στα 57κ.) αλλά στην Ελευθέρα είχε αναδειχθεί Χρυσός Ολυμπιονίκης, όπως και αργότερα παγκόσμιος πρωταθλητής. Η Ελευθέρα πήρε τότε τις πρώτες βάσεις για να ακολουθήσει στη συνέχεια ο Ελληνικός Βορράς με μια σειρά από παλαιστές που κυρίως τους αναδείκνυε ο αξέχαστος Στέφανος Φιλιππίδης.