Αναμνήσεις

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ OLYMPIANS
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ
ΚΑΙ Ο ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ

Μελέτη της παλαιάς πρωταθλήτριας Ευφροσύνης Πάτσου,
Bsc Αθλητικής Ψυχολόγου, συνεργάτιδας της Εθνικής Ομάδας Στίβου

Το τέλος της αθλητικής καριέρας είναι ένα φυσικό επακόλουθο στη ζωή του αθλητή. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι από τις πιο τραυματικές εμπειρίες, που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας αθλητής στην πορεία του, πέρα από αποτυχίες και τραυματισμούς, είναι και η ίδια η διακοπή αυτής της πορείας και ο τρόπος που γίνεται.

Από τη βιβλιογραφία είναι σαφές ότι ο τερματισμός της αθλητικής καριέρας δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα αυτοτελές γεγονός, αλλά ως μια διαδικασία η οποία ενέχει ένα στάδιο μετάβασης και της προσαρμογής.

Η παραπάνω διαδικασία γίνεται ευκολότερη:

  1. όταν ο αθλητής έχει προγραμματίσει και επιλέξει να σταματήσει,
  2. όταν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον και συγκεκριμένες στρατηγικές αντιμετώπισης καθώς, επίσης, και
  3. όταν η προσκόλληση στον αθλητικό ρόλο είναι μικρή.

O τερματισμός της καριέρας ενός αθλητή και ο τρόπος που αυτός τον αντιμετωπίζει μπορεί να περιγραφεί μέσα από μια σειρά καταστάσεων παρόμοιων με αυτές της αντιμετώπισης του πένθους.

Βασιζόμενοι στο μοντέλο Kubler-Ross (1969), οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο αθλητής καλείται να περάσει από αυτά τα στάδια, κατά τη μετάβασή του από την ενεργή στη μη ενεργή αθλητική ζωή και τα οποία είναι:

  1. η άρνηση,
  2. ο θυμός,
  3. η διαπραγμάτευση,
  4. η κατάθλιψη και
  5. η αποδοχή.

Σε έρευνα που έγινε με τη συμμετοχή 115 Ελλήνων πρώην πρωταθλητών ατομικών αγωνισμάτων με Μετάλλια σε Ολυμπιακούς, Παγκόσμιους και Πανευρωπαϊκούς αγώνες, η στρατηγική που δείχνει να παρουσιάζει την πλέον ευνοϊκή  προσαρμογή είναι η στρατηγική: Αποδέχτηκα το γεγονός, αφού σχηματίζεται με μικρότερο χρόνο προσαρμογής, περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά συναισθήματα και μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη σημερινή ζωή. Επιπλέον οι αθλητές οι οποίοι δήλωσαν ότι αποδέχτηκαν το γεγονός του τερματισμού της καριέρας τους, φάνηκε ότι αντιμετώπισαν τις λιγότερες δυσκολίες σε επαγγελματικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο κατά την προσαρμογή τους στη νέα πραγματικότητα. Αντίθετα από εκείνους που ακολούθησαν άλλου είδους στρατηγικές.