Προβεβλημένοι Olympians Και Σε Διοικητική Προσφορά

Από τους πρωταθλητές μας, οι οποίοι έχουν μετάσχει Ολυμπιακών Αγώνων, αρκετοί γίνονται προπονητές των αθλημάτων τους ελάχιστοι όμως παράγοντες. Δηλαδή να απασχολούνται με τα διοικητικά πράγματα συλλόγων ή της Ομοσπονδίας στο Σπορ που υπηρέτησαν. Είναι περίεργο, αλλά αποτελεί πραγματικότητα, πως οι περισσότεροι παράγοντες στα δημοφιλή αθλήματα ουδέποτε υπήρξαν αξιόλογοι αθλητές. Αντίθετα στα μικρότερα αθλήματα, που απαιτούν πλέον εξειδικευμένες γνώσεις, οι παλαιοί πρωταθλητές έχουν περισσότερες και πλέον σημαντικές διοικητικές θέσεις.

Στη σύγχρονη ιστορία των 120 επισήμων ετών του Ελληνικού Αθλητισμού (1894-2014) οι παράγοντες που προήλθαν μέσα από την καρδιά των Σπορ έγιναν πρωταθλητές και έφθασαν μέχρι την συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν είναι περισσότεροι από 40-50 και εξ αυτών λίγοι είχαν ιδιαίτερα τονισμένη προσφορά.

Αντίθετα υπήρχαν αρκετοί άλλοι οι οποίοι δεν είχαν την ευκαιρία να μετάσχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά υπήρξαν εξαίρετοι ηγέτες του Ελληνικού αθλητισμού όπως π.χ. οι Γιώργος Ανδριανόπουλος, Γεώργιος Αβέρωφ, Κώστας Παπαναστασίου, Αθανάσιος Τζάρτζανος, Λουκάς Πανουργιάς, Δημήτρης Κατράντζος, Ζαχαρίας Αλεξάνδρου, Νίνος Τζήκας, Μενέλαος Γκράτζιος, Νίκος Καμπάνης Αντώνης Ματζαβελάκης, Ξενοφών Χατζησαράντος κτλ.

Αλλά ας δούμε από τους Παράγοντες, που εξελίχθηκαν από Πρωταθλητές και Olympiansποιοι κρίνονται ως οι πλέον επικρατέστεροι. Αυτά με κριτήριο μοναδικό την προσφορά στο Ελληνικό αθλητικό γίγνεσθαι.

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΤΣΕΑΣ
Πρόεδρος ΕΟΕ-ΟΑΑ
Στίβος- Τένις

Χαρακτηρίστηκε ως ‘’ο ισχυρός ανήρ του Παλατιού’’, όμως από την θέση αυτή μπόρεσε να προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό τόσα, όσα κανένας άλλος. Ο Ιωάννης Κετσέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887 από οικογένεια βασιλοφρόνων Στρατηγών της Νότιας Πελοποννήσου. Το 1906 έλαβε μέρος στους Μέσο-Ολυμπιακούς των Αθηνών στο Τένις και το Άλμα εις Ύψος όπου ήταν πρωταθλητής Ελλάδος με 1.60. Σπούδασε Νομικά ενώ από τα 19 χρόνια του τον τοποθέτησαν στα διοικητικά του αθλητικών πραγμάτων. Βραχύσωμος αλλά δραστήριος διατήρησε στενούς δεσμούς με το Παλάτι και τον Αθλητισμό. Από το 1927 μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τους Ιωάννη Χρυσάφη, Αναστάσιο Μεταξά, Γεώργιο Αβέρωφ, Παντελή Καρασεβδά αλλά και τον Βαρώνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν, όλοι των οποίων προσέτρεχαν σ’ αυτόν όταν ήθελαν να επιτύχουν κάτι για τον αθλητισμό. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να πραγματοποιηθούν μοναδικές οικονομικές, διοικητικές η χωροταξικές διευκολύνσεις υπέρ του αθλητισμού. Η πρώτη φορά έγινε με τις εγκαταστάσεις του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών. Ακολούθησε η δυνατότητα δημιουργίας του Ολυμπιακού Κολυμβητηρίου και τέλος αμέσως μετά τον β’ ΠΠ το νέο γυμναστήριο του ΕΓΣ, όλα στον ίδιο χώρο μπροστά από το άλσος του Ζαππείου. Ταυτόχρονα, με τον Γερμανό Δρα Καρλ Ντιμ, σχεδίασαν και οργάνωσαν την πρώτη Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία το 1936 για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Συγχρόνως επεξεργάστηκαν την δημιουργία ενός Ολυμπιακού Πανεπιστημίου. Άρχισε να λειτουργεί μεταπολεμικά στην Αθήνα με επιτυχία ως Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία και πάντα με Έλληνα Πρόεδρο.

Οι Μεσογειακοί Αγώνες υπήρξαν ένας άλλος τομέας δράσης του Ιωάννη Κετσέα που τον ανέπτυξε -μέσα στα πλαίσια της ΔΟΕ- με το μέλος της ΔΟΕ, κάτοικο Αιγύπτου Άγγελο Βολονάκη και τον Αιγύπτιο Ταχέρ Πασά. Οι Μεσογειακοί ξεκίνησαν το 1951. Από τότε άρχισε να λειτουργεί και το σχέδιο απαλλοτρίωσης 1000 περίπου στρεμμάτων στην Καλογρέζα για να ανεγερθεί το Ολυμπιακό Στάδιο. Οι δικαστικοί αγώνες για την ολοκλήρωση της ένταξης του συνολικού χώρου κράτησαν περισσότερο από 20 χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα των 59 ετών, από το 1906 που ήταν αθλητής, το 1927 που έγινε μέλος της ΕΟΕ, το 1946 μέλος της ΔΟΕ και το 1965 που πέθανε ο Ιωάννης Κετσέας διατήρησε άσβεστο το ενδιαφέρον του για τα αθλητικά πράγματα του τόπου. Βεβαίως ψεγάδι ο δύστροπος χαρακτήρα του, το απλησίαστο του προσώπου του και η μηδενική επαφή του με του αθλητές, την ψυχή της αθλητικής υπόθεσης.

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΟ – ΣΕΓΑΣ
Στίβος – Ποδόσφαιρο

Γεννήθηκε στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας το 1896, γράφτηκε στον Παναθηναϊκό το 1914, σπούδασε στη Γερμανία, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ΤΟ 1917, μετείχε των ΟΑ το 1920, αγωνίσθηκε στις Εθνικές Ομάδες Στίβου, Ποδοσφαίρου, Μπάσκετ, Χάντμπολ, ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού το 1924, έγινε μέλος της Ολυμπιακής Επιτροπής το 1932, όπως και Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και του Ιππικού Ομίλου. Ακόμη ίδρυσε το Ράλυ Ακρόπολης το 1953 και όταν επέστρεψε στις 24 Ιουλίου 1974 από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής του ανέθεσε της προεδρία της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν ο πλέον πεπειραμένος και κατάλληλος προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη και στα αθλητικά πράγματα. Η περίοδος ήταν πολλαπλά δύσκολη και μόνο με το κύρος του Απόστολου Νικολαϊδη μπορούσαν να αντιμετωπισθούν ομαλά τα προβλήματα που είχαν συσσωρευτεί και στην αθλητική οικογένεια. Η απόφαση της Κυβέρνησης προέβλεψε ως χρόνο λήξης της θητείας της πρώτης μεταπολιτευτικής Επιτροπής την 31^η Δεκεμβρίου 1976, δηλαδή μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.

Ο τελευταίος από τις μεγάλες προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού, απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών στις 15 Οκτωβρίου 1984, μετά από τετράμηνη μάχη με το θάνατο. Το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας φέρει το όνομά του. Επί 70 περίπου χρόνια (περισσότερο από κάθε άλλον) προσέφερε με ποικίλους τρόπους τις υπηρεσίες του στον ελληνικό αθλητισμό. Σε όλους τους τομείς με πλούσιες γνώσεις, συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Κύριο χαρακτηριστικό του πως το ενδιαφέρον του παρέμενε πάντα πιστό στο εσωτερικό του ελληνικού αθλητισμού και την άνοδό του. Ενώ μιλούσε άπταιστα γερμανικά, βουλγαρικά, τουρκικά (είχε φοιτήσει και στο RobertCollege της Κωνσταντινούπολης) και αγγλικά παρέμενε αμετακίνητος στην αγαπημένη του Αθήνα, όπου είχε και την επαγγελματική του έδρα ως χαρτοβιομήχανος και μέτοχος της Εμπορικής Τράπεζας.

Οι σχέσεις του Απόστολου Νικολαϊδη με τους ηγέτες των άλλων μεγάλων συλλόγων ήσαν άριστες. Ιδίως με τους Γιώργο Ανδριανόπουλο του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π και Δημήτρη Καραμπάτη του Πανιωνίου Γ.Σ.Σ. Είναι γνωστό άλλωστε πως όταν κατά τη διάρκεια της 7ετίας (1967 – 1974) τότε που απέφυγε να αναμειχθεί σε οποιασδήποτε μορφής διοικητικά πράγματα, ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης τον έσυρε στα δικαστήρια, η μαρτυρία και το σθένος του Γιώργου Ανδριανόπουλου, ως μάρτυρα υπεράσπισης, διέσωσε την αθλητική αξιοπρέπεια της χώρας.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΗΧΟΣ
Α’ Γεν. Γραμμ. Αθλητισμού
Πρόεδρος Δ.Ομ. Σκοποβολής

Ο Γεώργιος Βήχος (1915-1990) είχε την τύχη να είναι γιός του Ανδρέα Βήχου, πρωταθλητή σκοποβολής και Olympian. Από τα πρώτα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με το άθλημα ενώ ταυτόχρονα τελείωνε τη Νομική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1936, 1948, και 1952. Είχε μεγάλες διακρίσεις σε διεθνούς αγώνες και τα παγκόσμια φοιτητικά πρωταθλήματα. Πριν γίνει ο πρώτος Έλληνας Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, το 1958, διατέλεσε Νομάρχης Τρικάλων, Κεφαλληνίας, Κορινθίας, Κοζάνης και Χανίων. Υπήρξε και ο πρώτος Έλληνας Πρόεδρος Διεθνούς Ομοσπονδίας, της UIT (Σκοποβολής).

Στην Σκοπευτική Ομοσπονδία της Ελλάδας (ΣΚΟΕ) προτιμούσε να διοικεί από την θέση του Γενικού Γραμματέα, με τον Ναύαρχο Δημήτριο Λούνδρα στην τιμητική θέση του Προέδρου. Ήταν σκληρός στις αρχές του αλλά αποτελεσματικός. Διοικούσε με βάση τις δικές του θέσεις και απόψεις και λόγω της υψηλής ευφυΐας του αυτό απέδιδε, όμως δημιουργούσε εχθρούς.

Στην μακρά πορεία του, ως άνθρωπος στο κέντρο των αθλητικών πραγμάτων, διατέλεσε και Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, χωρίς όμως και εκεί να έχει αναπτύξει θερμές φιλίες. Προσπάθησε να πολιτευθεί όμως οι ψήφοι που συγκέντρωσε δεν τον βοήθησαν να αναδειχθεί. Το 1987, λίγο προ του θάνατό του το 1990, εμπνεύστηκε τη δημιουργία ενός Σωματείου Μετασχόντων στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κινήθηκε δραστήρια συνέταξε το Καταστατικό από 68 άρθρα και συγκέντρωσε υπογραφές 68 ιδρυτικών μελών, από όλα τα αθλήματα. Η ΕΣΟΑ ήταν γεγονός. Το 1993 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αναγνώρισε ότι η ιδέα αποτελούσε θεσμοθέτηση του Ολυμπιακού Πνεύματος, του οποίου η αρχή είναι: ‘’Σημασία έχει η συμμετοχή και όχι η νίκη’’. Έτσι δημιουργήθηκε από την ΔΟΕ η WorldOlympiansAssociation, η οποία σύντομα απέκτησε ως Μέλη 140 εθνικές Ολυμπιακές ενώσεις σε ισάριθμες χώρες.

 

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΠΡΑΛΟΣ
Πρόεδρος ΕΟΕ
Υδατοσφαίριση

Από τους 12 κορυφαίους Olympians – Διοικητικούς Παράγοντες. Ένας από τους ελάχιστους που έχουν διπλή αγωνιστική παρουσία, αλλά και την ευθύνη Αρχηγού Αποστολής. Στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, το πρώτον εισήλθε το 1996 και την ίδια χρονιά ήταν Αρχηγός στους ΟΑ της Ατλάντα. Ακολούθησαν οι ευθύνες της διοργάνωσης των Αγώνων της Αθήνας το 2004. Μετά τους ΟΑ του 2008 ήρθε η ανάληψη της Προεδρίας της ΕΟΕ σε αντικατάσταση του Μ. Κυριακού. Έκτοτε διατηρεί το σημαντικό αυτό πόστο, ενώ ταυτόχρονα η θέση του ισχυροποιείται στο διεθνή, κυρίως στον ευρωπαϊκό, χώρο.

Στην εναλλαγή των πολιτικών καταστάσεων στην Ελλάδα η παραμονή στη θέση του Προέδρου της ΕΟΕ είναι χωρίς αμφιβολία δυσχερές έργο, που πάντως επιτυγχάνεται όταν αποκτηθεί εκτίμηση για την προσφορά και την αντικειμενικότητα. Καθώς ο Σπύρος Καπράλος γεννήθηκε το 1955 γίνεται κατανοητό ότι η είσοδός του στα 41 χρόνια του στην ΕΟΕ και η ανάληψη της προεδρίας στα 54, τον φέρνει να είναι από τους νεώτερους σ’ αυτούς τους τομείς. Έτσι άρχισε την διοικητική του προσφορά σχεδόν κατευθείαν από τα ανώτατα κλιμάκια, μη έχοντας επαρκή χρόνο να εργασθεί σε σωματείο. Όπως ακριβώς συνέβη και με τους Γιώργο Βήχο και Δημήτρη Λούνδρα.

Στην πράξη η έλλειψη σωματειακής διοικητικής πείρας δεν έπαιξε ρόλο λόγω των σπουδών του, της μεγάλης αγωνιστικής δράσης, των διεθνών επαφών του και κυρίως της μεγάλης σχολής της διοργάνωσης των ΟΑ του 2004, όπου εκεί βέβαια κάθε υπεύθυνος αντιμετώπιζε το μέγεθος των δεινών της ελληνικής πραγματικότητας. Με βάση τα παραπάνω η ανανέωση της Προεδρίας του Σπύρου Καπράλου, δηλαδή η δεύτερη θητεία, μετά τους ΟΑ του 2012, ήρθε ως ένα φυσιολογικό γεγονός καθώς η αντιπολιτευτική προσπάθεια είχε χάσει κάθε δυναμική, παρά τη φανερή ύπαρξή της.

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΡΑΜΠΑΤΗΣ
Πρόεδρος Πανιωνίου Γ.Σ.Σ
Στίβος

Υπήρξε ένας πολυσύνθετος πρωταθλητής, με θαυμάσιες επιδόσεις από τα 100μ και 200μ μέχρι τη δισκοβολία και τη σφυροβολία. Είχε επίσης ανάστημα και ένα πρόσωπο αρρενωπό, αρχαιοπρεπές και πολύ – φωτογραφημένο την περίοδο 1925 – 1930. Μετείχε των Ολυμπιακών Αγώνων 1920, 1924 και 1928.

Ο Δημήτριος Καραμπάτης (1899 – 1963) γεννήθηκε στη Σμύρνη με την Μικρασιατική καταστροφή να τον πηγαίνει στην Αίγυπτο και μετά να τον φέρνει στην Αθήνα. Φυσικά στην Αθήνα ήρθε και ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης, ένα από τα αρχαιότερα ελληνικά Σωματεία, μαζί με τον Γ.Σ Απόλλων (Σμύρνης), τον Εθνικό ΓΣ, Πανελλήνιο ΓΣ Αθηνών και τον Κωπηλατικό Όμιλο Πειραιώς.

Ακολούθως του τέλους της αγωνιστικής του σταδιοδρομίας, ο Δημήτρης Καραμπάτης ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Πανιωνίου και του ΣΕΓΑΣ, με μια ιδιαίτερη αφοσίωση στο Στίβο, τον οποίο κυρίως καλλιεργούσε ο Πανιώνιος. Επίσης στον ΣΕΓΑΣ συνεργαζόταν άψογα με τον Απόστολο Νικολαϊδη και τους άλλους εκπροσώπους των Σωματείων στην Ομοσπονδία με αποτέλεσμα η κυρίαρχος τότε Ομοσπονδία για πλήθος αθλημάτων, να προχωρεί με σταθερά βήματα.

Βεβαίως το μεγαλύτερο έργο του ο Δημήτρης Καραμπάτης το προσέφερε στον Πανιώνιο. Επί δεκαετίες τον στήριζε, τον ανέπτυσσε, τον ενίσχυε και τον διοικούσε με ένα ικανό αριθμό συνεργατών, οι πλείστοι των οποίων προήρχοντο κυρίως από τη μητρική Σμύρνη. Ταυτόχρονα στον ΣΕΓΑΣ ήταν ο Αντιπρόεδρός του και ο μόνιμος Πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής Στίβου, δηλαδή ο κύριος υπεύθυνος μαζί με τον εθνικό προπονητή Όττο Σίμιτσεκ, για την Εθνική Ομάδα.

Επαγγελματικά ασχολήθηκε με   επιχείρηση αθλητικών ειδών. Στις αρχές της οδού Πατησίων άνοιξε ένα κατάστημα πλήρως εφοδιασμένο με τα απαραίτητα υλικά για αθλητές και σπόρτσμεν. Ήταν ένα από τα πρώτα καταστήματα αθλητικών ειδών στη χώρα μας. Βέβαια σε μια εποχή ακραιφνούς ερασιτεχνισμού, ο συνδυασμός εμπόρου – προέδρου, γινόταν αντικείμενο σχολιασμού. Πολύ περισσότερο όταν ο Καραμπάτης ως εκ της θέσεώς του μετείχε αθλητικών αποστολών στο εξωτερικό. Συγκριτικά όμως με τις εποχές και τους παράγοντες που ακολούθησαν ο Δημήτρης Καραμπάτης πολλά περισσότερα προσέφερε από όσα απολάμβανε.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ
Πρόεδρος Παναθηναϊκού Α.Ο
Ποδόσφαιρο

Γεννήθηκε το 1890 και μέχρι το 1907 ήταν πρωταθλητής στους δρόμους ταχύτητας του ΠΓΣ. Τότε γνώρισε, αγάπησε και αφοσιώθηκε στο Ποδόσφαιρο. Αποσχίστηκε από τον Στίβο με μια ομάδα φίλων του και οργανώθηκε στη δημιουργία του νέου αθλήματος. Ουσιαστικά ήταν η προσωπικότητα που επέβαλε το Ποδόσφαιρο στη χώρα. Διότι το καθιέρωσε, το ισχυροποίησε και το θεσμοθέτησε. Όλα αυτά σε ένα χρονικό διάστημα 10 – 15 ετών.

Κατ’ αρχήν δημιούργησε το 1908, με μια εκλεκτή ομάδα νέων, τον Παναθηναϊκό. Ακολούθως αναζήτησε και βρήκε τον κατάλληλο χώρο για την άσκηση του αθλήματος. Στη συνέχεια συγκέντρωσε ένα πυρήνα ανθρώπων στην Αθήνα, γύρο από το Ποδόσφαιρο με δορυφορικές ομάδες. Ως επικεφαλής του συνόλου έπεισε ΣΕΓΑΣ και ΕΟΑ και συγκροτήθηκε η πρώτη Εθνική Ομάδα, η οποία μετείχε των Ολυμπιακών Αγώνων του 1920. Αυτό πολύ πριν δημιουργηθεί η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Σε δυο ταξίδια του στο εξωτερικό, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα και τους Διασυμμαχικούς Αγώνες στο Παρίσι, έφερε μπάλες, αθλητικά παπούτσια, φανέλες κ.λ.π., αλλά κυρίως τους κανονισμούς τους οποίους μετέφρασε στα ελληνικά. Έτσι η ολοκληρωμένη ύπαρξη Ποδοσφαίρου στην Ελλάδα προηγήθηκε κατά πολύ της σύστασης της οικίας Ομοσπονδίας, που ιδρύθηκε το 1926. Ταυτόχρονα σπούδαζε. Τελείωσε την Ιατρική και στη συνέχεια κατατάγηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου ως ιατρός έφθασε στις ανώτατες βαθμίδες. Ποτέ όμως δεν απομακρύνθηκε από το άθλημα και τον σύλλογό του. Σε στενή συνεργασία με τον Απόστολο Νικολαϊδη, τον Λουκά Πανουργιά, τον Ανδρέα Βγενόπουλο (παππού), αλλά και τους Γεώργιο Ανδριανόπουλο, Δημήτριο Καραμπάτη, Σωτήρη Ασπρογέρακα, προώθησαν τα σωματεία Ποδοσφαίρου σε ένα υψηλότερο επίπεδο με τοπικά και περιφερειακά πρωταθλήματα και διεθνείς συμμετοχές.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος ΕΓΣ – ΣΕΓΑΣ
Στίβος

Γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1905 στο Γεράκι της Σπάρτης, αλλά ήρθε νωρίς στην Αθήνα και έγινε αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ρέκορντμαν στα 400μ εμπόδια με χρόνο 67.4. Ήταν στις 7 Οκτωβρίου του 1923 και ο Βαγγέλης Μοιρόπουλος μόλις 18 ετών και 196 ημερών. Συνέχισε να καταρρίπτει Πανελλήνια ρεκόρ μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου 1931, όταν στους Πανελληνίους σημείωσε χρόνο 55.8 στο αγώνισμα. Αποχώρησε της ενεργού δράσης το 1933 αφού προηγούμενα αναδείχθηκε 2 φορές Βαλκανιονίκης (1929 και 1931) και μετείχε 2 φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1928 και το 1932. Στη 12ετή σταδιοδρομία του ήταν μόνιμα μέλος της Εθνικής Ομάδας.

Με τα διοικητικά των αθλητικών πραγμάτων ασχολήθηκε μετά τον Β’ ΠΠ και κυρίως με τον Σύλλογό του Εθνικό Γ.Σ. στον οποίο διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος με ισχυρή πυγμή. Επίσης διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Όλα τα παραπάνω στο χρονικό διάστημα από το 1945 μέχρι και το 1974. Το τέλος της διοικητικής καριέρας του Ευάγγελου Μοιρόπουλου οριοθετείται στις 6/7/1974, αποκλειστικά λόγω των πολιτικών εξελίξεων την περίοδο εκείνη. Βεβαίως   συνεργάσθηκε με την τότε στρατιωτική ηγεσία, αλλά το έπραξε από τη μεγάλη αγάπη του για τον αθλητισμό και την επιθυμία του να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις να αναδειχθούμε νικητές στη Γενική Βαθμολογία των Βαλκανικών Αγώνων. Πέτυχε επίσης να έχουμε αξιοπρεπή παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, όπως και τους Μεσογειακούς της Σμύρνης το 1973.Στις Αποστολές αυτές ήταν Αρχηγός. Ο Ευάγγελος Μοιρόπουλος ήταν σκληρός και απόλυτος, αλλά δίκαιος και οργανωτικός. Δεν τον απασχολούσαν οι φιλίες και οι εξυπηρετήσεις, αλλά το καθήκον και η δημιουργία έργου. Σαν γνήσιος Σπαρτιάτης ήταν λιτός και σαφής. Οι εντυπώσεις των τρίτων τον άφηναν αδιάφορο. Ήταν προσηλωμένος στους στόχους του χωρίς να τον απασχολούν οι όποιες κινήσεις των άλλων.

 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΛΕΜΠΕΣΗΣ
Πρόεδρος ΕΟΕ
Χιονοδρομίες-Σκοποβολή

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Μόναχο στην καυτή περίοδο, της διεθνούς πολιτικής σκηνής, 1936-1942. Εκεί είχε την ευκαιρία να μυηθεί, στις βαυαρικές Άλπεις, στη Χιονοδρομία και στον κινητό στόχο, τόσο στο Σκητ όσο και το Τραπ. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε στο Λόχο Ορεινών Καταδρομών ενώ ταυτόχρονα έγινε μέλος του Ορειβατικού Ομίλου και του ΟΦΚΟ. Μετείχε της εθνικής ομάδας Σκι και της Ελληνικής Αποστολής στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1952.

Ακολούθως έγινε Πρόεδρος του ΟΦΚΟ, όταν λειτουργούσε στις εγκαταστάσεις του στην Καισαριανή. Συνετέλεσε μεγάλως στην ανάδειξη του ΟΦΚΟ( Ομίλου Φιλάθλων Κυνηγετικών Όπλων ) σε έναν από τους κυρίαρχους Αθλητικούς Συλλόγους, με πλήθος Olympians.

Επαγγελματικά, παράλληλα με την άσκηση της αρχιτεκτονικής, ασχολήθηκε επιχειρηματικά με την βιομηχανία κεραμοποιίας. Ήσαν ονομαστά για την ποιότητα τους τα ‘’τούβλα Λεμπέση’’, κατασκευασμένα με γερμανικά μηχανήματα και προδιαγραφές.

Με την μεταπολίτευση, το 1974, επιλέγει ως Μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Ιδιαίτερα υποστήριξε την προσπάθεια δημιουργίας του Ολυμπιακού Σταδίου στην Καλογρέζα στον χώρο των 900 και πλέον στρεμμάτων, που σταδιακά είχαν απαλλοτριωθεί για τον σκοπό αυτόν. Λόγω επιστημονικών γνώσεων, ιδιαίτερα συνετέλεσε στην ανέργεση του Σταδίου.

Το 1978 εξελέγη ως Β’ Αντιπρόεδρος της ΕΟΕ και το 1981 ως Α’ Αντιπρόεδρος. Όταν στις 19/03/1983 δολοφονήθηκε ο τότε Πρόεδρος της ΕΟΕ Γιώργος Αθανασιάδης ανέλαβε ως Πρόεδρος. Την θέση αυτή διατήρησε μέχρι το 1984, όταν πλέον η πολιτική εισήλθε και στον Αθλητισμό.

Απεβίωσε το 1988 σε ηλικία 72 ετών στις Σπέτσες.

Ο Άγγελος Λεμπέσης ήταν ένας γνήσιος, καθαρός, σοβαρός και μετρημένος φίλαθλος. Λιγόλογος αλλά οργανωτικός που προτιμούσε ν’ αποδίδει παρά να προβάλλεται. Είχε κυριαρχήσει απόλυτα σ’ αυτόν, το γερμανικό πειθαρχημένο πνεύμα της αφοσίωσης σε ότι αγαπά και εκτελεί.

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΛΟΥΝΔΡΑΣ
Πρόεδρος ΣΚΟΕ
Γυμναστική

Μια ιδιαιτερότητα καλύπτει τον Δημήτριο Λούνδρα. Όταν αγωνίσθηκε το 1896 στους Α’ Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών. Ήταν 10 ετών και 218 ημερών, άρα ιστορικά είναι ο μικρότερος Έλληνας που κατάκτησε Ολυμπιακό Μετάλλιο, ίσως δε ο μικρότερος και στον παγκόσμιο χώρο. Κατάκτησε το Χάλκινο Μετάλλιο στο ομαδικό της Γυμναστικής με τα χρώματα της ομάδας του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου.

Ακολούθως ο Δημήτριος Λούνδρας φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και τη Ναυτική Ακαδημία Πολέμου, από όπου αποφοίτησε το 1905. Μετείχε και στους 2 Παγκοσμίους Πολέμους το 1913 και το 1940. Διετέλεσε διοικητής της Σχολής Δοκίμων, της Ναυτικής Ακαδημίας Πολέμου, Κυβερνήτης Θωρηκτών, Ναυτικός Ακόλουθος Πρεσβείας και Ναυτικός Διοικητής Ανατολικών Νήσων, όταν το 1940 ανακλήθηκε στο Ναυτικό, ενώ είχε αποστρατευθεί. Το 1945 στο τέλος της καριέρας του απέκτησε τον βαθμό του Αντιναυάρχου.

Ο Δημήτριος Λούνδρας ως Ολυμπιονίκης αλλά επίσης ως ανώτατος αξιωματικός με φίλαθλη δραστηριότητα έγινε δυο φορές μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Προπολεμικά κατά την περίοδο 1924 – 1932 και μεταπολεμικά από το 1949 μέχρι και το 1960. Ουσιαστικά την μεγαλύτερη προσφορά του στα αθλητικά διοικητικά της χώρας μας την παρουσίασε ως Πρόεδρος της Σκοπευτικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην περίοδο αυτή συνεργαζόμενος άριστα με τον γενικό Γραμματέας Γεώργιο Βήχο, τον Αντιπρόεδρο της ΣΚΟΕ Βαγγέλη Χρυσάφη, τον Πρόεδρο του ΟΦΚΟ Κώστα Λυκούρη και τον Πρόεδρο της ΠΣΕ Ολυμπιονίκη Στρατηγό Άγγελο Παπαδήμα, διατήρησε την ειρήνη και την αποδοτική συνεργασία όλων για την ανάπτυξη του Αθλήματος. Μετά τον θάνατό του το 1971 επήλθε η διάσταση τόσο στον ελληνικό, όσο και τον διεθνή χώρο. Κυρίως μεταξύ Γιώργου Βήχου και Κώστα Λυκούρη.

 

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ
Ιδρυτής Ταμείου Υγείας
Στίβος

Γενν. το 1913 στην Κερασίτσα Τεγέας και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έλαβε δίπλωμα Ιατρού με ειδικότητα Μαιευτήρα Γυναικολόγου. Ακολούθως συνέχισε τις σπουδές του και έφθασε να αναδειχθεί σε Υφηγητή της Μαιευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα είχε ένα πλούσιο συγγραφικό έργο με σειρά επιστημονικών βιβλίων, με όλα τα αποτέλεσμα των μελετών του. Ταυτόχρονα η κοινωνική προσφορά του, ιδίως προς τις πτωχές και ανήμπορες γυναίκες ήταν μεγίστη.

Ως αθλητής αναδείχθηκε 5 φορές βαλκανιονίκης, στο Άλμα εις Μήκος, το Τριπλούν και την 4Χ100, λόγω της μεγάλης ταχύτητάς του. Καλύτερο αγώνισμά του ήταν το Μήκος όπου το 1938 με το άλμα των 7.37 δημιούργησε νέο Πανελλήνιο ρεκόρ το οποίο παρέμεινε ακατάρριπτο μέχρι το 1959. Το 1936 μετείχε της Ολυμπιακής Αποστολής στο Βερολίνο, στο Μήκος και το Τριπλούν χωρίς να διακριθεί. Αλλά εκεί έδειξε και τον δύσκολο επαναστατικό και αντισυμβατικό χαρακτήρα του, καθώς φανερά διαφωνούσε με τη δομή της κοινωνίας και της αθλητικής διοίκησης. Τις θέσεις του αυτές τις δημοσιοποιούσε ακόμη και στη διάρκεια των Αγώνων.

Απέναντι στους συναθλητές του ήταν ιδιαίτερα φιλικός και δεκτικός. Στη διάρκεια της Κατοχής βοήθησε αποτελεσματικά τους αναξιοπαθούντες. Μετά το τέλος του Β’ ΠΠ έγινε προσπάθεια μέσα από τον ΣΕΓΑΣ να διοχετεύει τις θέσεις του ώστε να βοηθά τον ελληνικό αθλητισμό. Όμως οι παρεκκλίσεις των απόψεών του τον έφεραν σε αδυναμία συνεργασίας. Ακολούθως σχημάτισε το Ταμείο Υγείας των Αθλητών. Ένα Οργανισμό με στόχο την κάλυψη των ιατρικών αναγκών των αθλητών, για τους οποίους τότε ουδεμία πρόβλεψη υπήρχε. Όλοι οι αθλητές ήσαν στο πλευρό του, αλλά ούτε το πνεύμα της εποχής, ούτε τα οικονομικά, αλλά περισσότερο ούτε η νοοτροπία των καιρών το επέτρεψαν.

Το αδάμαστο πνεύμα του Γρηγόρη Λαμπράκη δεν ήρθε μόνο σε αντίθεση με την Κοινωνική και Αθλητική Τάξη πραγμάτων, αλλά ακόμη και με όλες τις πολιτικές θέσεις της εποχής. Τελικά δολοφονήθηκε το 1963 στη Θεσσαλονίκη, μετά από συνομωσία, η οποία ασφαλώς είχε εξυφανθεί από λειτουργούς κρατικών υπηρεσιών.

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ
Πρόεδρος ΕΓΣ
Στίβος

Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε μια μοναδική έφεση στα γράμματα και τον Αθλητισμό. Γενν. το 1937 στην Καλλιθέα και από το 1951 ήταν μέλος της Εθνικής Εφήβων και Ανδρών. Υπήρξε ο διάδοχος του Νίκου Σύλλα στη Δισκοβολία. Συνέτριψε όλα τα ρεκόρ και από τα 51μ ανέβασε την εθνική μας επίδοση στα 56.06 (το έτος 1959), όταν το παγκόσμιο ήταν 59.91. Ταυτόχρονα τελείωσε το Πολυτεχνείο, έγινε Πανεπιστημιακός Καθηγητής και μέλος μιας σειράς Ακαδημιών πολλών χωρών.

Μετά το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, νωρίς περί τα 24 – 25 χρόνια, κεντρικός άξονας της ζωής του Αντώνη Κουνάδη ήταν η επιστήμη του και όχι μόνο. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε σε ένα άλλο πλαίσιο πνευματικών ενδιαφερόντων με επίκεντρο την ελληνική γλώσσα. Όμως μια κρυμμένη αλήθεια αργοφάνηκε. Η αγάπη του για το Σωματείο του τον Εθνικό Γ.Σ, εκεί όπου πάντα οι άδηλες προθέσεις του Προέδρου Κάρολου Παπούλια – και στενού φίλου του – τον κρατούσαν γλαφυρό εραστή. Σύντομα ήρθε να αντικαταστήσει τον Κάρολο Παπούλια στη θέση του Προέδρου του ΕΓΣ και να κρατά επί μακρόν αυτό το δυσβάστακτο πόστο σε καιρούς που όσο σκληρός μαχητής και εάν είσαι υπάρχουν δυσχέρειες τις οποίες δεν δύνασαι να αντιμετωπίσεις. Αυτές δεν παρουσιάζονται με την μορφή εσωτερικών προβλημάτων του Συλλόγου, αλλά με τη γενικότερη ανέχεια της χώρας. Έτσι ένας σύλλογος με πραγματική ιστορία αιώνων και δυνατότητα να μπορούν να γυμνάζονται σε αυτόν εκατοντάδες άτομα καθημερινά φυτοζωεί. Είναι ένα καινοφανές δράμα το οποίο ο Αντώνης Κουνάδης με νύχια και με δόντια προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να κρατήσει όρθιο το σύλλογό του, ενώ βλέπει γύρο τους άλλους ιστορικούς και πάλαι ποτέ ισχυρούς συλλόγους να έχουν βυθιστεί στο βάλτο της ανυπαρξίας.

 

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗΣ
Πρόεδρος ΟΦΚΟ
Σκοποβολή

Από τους μακροβιότερους προέδρους ενός και του αυτού σωματείου. Επίσης από τα μακροβιότερα μέλη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα, φοίτησε στο ειδικό σχολείο των Αναβρύτων και σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο όπου αποφοίτησε ως Πολιτικός Μηχανικός. Από πολύ νωρίς άρχισε ν’ ασχολείται με τους αγώνες αυτοκινήτου και τις σκοποβολής στο αγώνισμα του Σκητ, όπου αναδείχθηκε ως πρωταθλητής και Βαλκανιονίκης.

Το 1976 έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μέξικο Σίτυ. Από το 1980 ενεπλάκη στα διοικητικά της ΣΚΟΕ, όπου εκπροσώπησε τον Όμιλο Φίλων Κυνηγετικών Όπλων (ΟΦΚΟ), ως κύριος εκφραστής της νέας γενιάς των μελών και σκοπευτών του.

Με αφετηρία τη χρονιά εκείνη με ταχύτατες εξελίξεις έφθασε στις κορυφαίες θέσεις τις οποίες κατόρθωσε αδιάσπαστα να διατηρήσει.

Σταθερά πρόεδρος του ΟΦΚΟ και της ΣΚΟΕ από το 1993 έγινε μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.

Αρχικά ως αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας, ακολούθως ως ταμίας και στη συνέχεια ως Αντιπρόεδρος.

Πράος, ήρεμος, αποδοτικός και αποτελεσματικός έδειξε διαχρονικά, να ξεπερνά δύσκολες καταστάσεις με μόνιμες η ευκαιριακές λύσεις. Δεν τον πτόησαν ούτε οι πολιτικές ή διοικητικές εναλλαγές. Αυτό βέβαια τελικά αποβαίνει υπέρ του συλλογικού οργάνου. Για τις μακροχρόνιες υπηρεσίες του προς το άθλημα της σκοποβολής αλλά και προς τον Ελληνικό Αθλητισμό μέσω της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων αποκτά το δικαίωμα να περιλαμβάνεται στους 12 πλέον επιτυχημένους διοικητικούς παράγοντες αθλητικών σωματείων της Ελλάδας, όλων των εποχών.