ΑΣΦΟΡΝΤ ΕΒΕΛΥΝ

Οι αθλήτριες του Στίβου δεν μπορούν να κατακτούν πολλά μετάλλια στους Ο.Α. Αντίθετα σε άλλα Σπορ οι πολύ-προικισμένες κατορθώνουν να κατακτούν ευρύτερο αριθμό μεταλλίων, όπως η Λατύνινα (Γυμναστική), Φίσερ (Κανόε), Τόμσον (Κολύμπι), Μπιόργκεν (Χειμερινά Σπορ), Βετζάλι (Ξιφασκία) κ.λ.π. Κάπως οι αθλήτριες των δρόμων ταχύτητας με τα 3 αγωνίσματα του σπριντ (100, 200, 4Χ100μ) μπορούν να φθάνουν σε έναν αριθμό μεταλλίων, εάν βέβαια έχουν διάρκεια καριέρας και ικανότητα να διατηρούνται στις υψηλές επιδόσεις.

Το 1976 στους ΟΑ του Μόντρεαλ η Έβελυν Άσφορντ ήταν μόλις 19 ετών, όταν κατάφερε να προκριθεί στα αμερικάνικα «τράιαλς» τόσο για τα 100μ όσο και για την 4Χ100. Στο ατομικό αγώνισμα τερμάτισε 5^η με 11.24 μετά από 3 γερμανίδες και μια αυστραλέζα. Στην 4Χ100 η ομάδα τερμάτισε μόλις 7^η. Όλες οι ελπίδες πλέον είχαν τοποθετηθεί για τους ΟΑ του 1980 στη Μόσχα, πολύ περισσότερο όταν το 1979 η Έβελυν Άσφορντ σημείωσε 21.83 στα 200μ. Αιφνίδια όμως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμυ Κάρτερ ανήγγειλε ότι οι Αμερικανοί αθλητές δεν θα πάνε στη Μόσχα. Εκείνο το βράδυ η Άσφορντ μέθυσε μέχρι λιποθυμίας, αλλά από την επομένη αποφάσισε ότι θα επιμείνει. Αυτή η απόφασή της σύντομα την έφερε στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Ρεκόρ των 100μ με 10.79 ενώ της χάρισε το 1984 και τον Ολυμπιακό τίτλο με 10.97 (ρεκόρ ΟΑ). Ήταν ήδη 27 ετών, δεν έτρεξε 200μ, αλλά στην 4Χ100 κέρδισε το 2^ο Χρυσό Μετάλλιο.

Οι συγκινήσεις ήσαν τόσο δυνατές που έκρινε ότι έπρεπε να παραμείνει και να συνεχίσει για το 1988 στη Σεούλ, έστω και εάν θα ήταν 31 ετών. Πράγματι προκρίθηκε για την Κορέα, όπου και τερμάτισε 2^η στα 100μ με 10.83 και πάλι πρώτη στην 4Χ100 κατακτώντας το τρίτο Χρυσό Μετάλλιό της.

Θα ήταν αδιανόητο να σκεφθεί κανείς ότι η Έβελυν Άσφορντ θα μπορούσε να επιδιώξει τη συμμετοχή της και στους ΟΑ του 1992 όταν θα ήταν 35 ετών. Αυτό είναι δύσκολο για κάθε χώρα, πολύ περισσότερο για τις ΗΠΑ, όπου κάθε χρόνο οι σπρίντερ ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια. Αλλά και εάν επέμενε πως θα πέρναγε τις προκρίσεις των ΗΠΑ. Εν τούτοις η Άσφορντ όχι μόνο πέρασε, αλλά ήταν ηγέτης και τελευταία δρομέας της ομάδας της, η οποία για μια φορά ακόμα κέρδισε το Χρυσό Μετάλλιο, για να τα κάνει 5 τα Μετάλλιά της (4 – 1 – 0) και να γίνει μια από τις κορυφαίες αθλήτριες της οποίας μάλιστα η Ολυμπιακή καριέρα διήρκεσε 16 χρόνια.