Χωρίς αμφιβολία ο πλέον διάσημος αθλητής του 21ου αιώνα. Αυτό λέει πολλά, δεν τα λέει όμως όλα. Με τις νίκες του, τις επιδόσεις του και το προσωπικό του στυλ έγινε εύκολα αναγνωρίσιμος. Έχει κατακτήσει 6 Χρυσά Μετάλλια στους ΟΑ, στις 3 μικρότερες αποστάσεις. Στο Πεκίνο το 2008 είχε μια συγκλονιστική παρουσία με 3 παγκόσμια ρεκόρ: Στα 100μ με 9.69, στα 200μ με 19.30 και στην 4Χ100 37.10. Το 2012 η επανάληψη σκιαγραφούσε τις νίκες.
Με τα 6 αυτά Χρυσά Ολυμπιακά Μετάλλια είναι ο 4ος καλύτερος αθλητής στίβου όλων των εποχών. Ο Φινλανδός Πάαβο Νούρμι είναι ο πρώτος με12 Μετάλλια (9 Χρυσά) στους δρόμους ημιαντοχής και αντοχής σε 3 ΟΑ (1920 – 24 – 28). Ο Μπολτ ακόμη και εάν βρίσκεται το 2016 στο Ρίο στη φόρμα του Πεκίνου, δεν θα μπορέσει να φθάσει τον Νούρμι, ούτε και τον Καρλ Λιούις. Επίσης υπάρχει ένας προβληματισμός για τους «αθλητικούς σκεπτικιστές» εάν πράγματι είναι ο μεγαλύτερος σπρίντερ όλων των εποχών ή εάν έχει την μεγαλύτερη εκρηκτικότητα στην εκκίνηση, κάτι που είναι τελείως διαφορετικό.
Μεγάλοι σπρίντερς αναδείχθηκαν από το 1920 και μετά. Από το 1924 ο Τσαρλς Πάντοκ σημείωσε 10.2 στα 100μ και ακολούθησαν Ραλφ Μέτκαλφ, Τζέσσε Όουενς, Χάρολντ Νταίηβις, Λα Μπητς, Μπέρνεϋ Ήγουελ κ.λ.π. Όλοι αυτοί με υποδεέστερη διατροφή, παπούτσια, πίστες, προπονήσεις τεχνική κ.λ.π. Επίσης όσον αφορά την εκρηκτικότητα ο Μπολτ είναι ιδιαίτερα δυνατός στους βατήρες, αλλά δεν αντιδρά τόσο γρήγορα όπως αντιδρούσε ο Άρμιν Χάρυ (Χρυσός το 1960 με ρεκόρ 10.0) ή ο Τζιμ Χαίνες (Χρυσός το 1968 με ρεκόρ 9.95). Επίσης δεν έχει το εύρος του ταλέντου ενός Τζέσσε Όουενς ή ενός Κάρλ Λιούις, οι οποίοι μπορούσαν να αναπτυχθούν και σε άλλα αγωνίσματα.
Η Τζαμάικα τώρα, το μικρό νησί στα νότια της Κούβας, με τα 3 εκατομμύρια των (μαύρων) κατοίκων της πάντα αναδείκνυε λαμπρούς σπρίντερ. Ήταν από τις πρώτες αποικίες που απόκτησαν την ανεξαρτησία τους, από την Βρετανική Αυτοκρατορία και άρχισε να μετέχει στους ΟΑ από το 1948, χωρίς ακόμη να είναι ένα πραγματικό κράτος. Από τότε άρχισε η χώρα τη συγκομιδή Ολυμπιακών Μεταλλίων. Να θυμίσω: Άρθουρ Γουίντ, Χέμερτ Μακ Κίνλεϋ, Λαίσλι Λαίνγκ, Λέννοξ Μίλλερ κ.λ.π κ.λ.π Και αυτοί όπως ο Μπολτ γεννήθηκαν σε χωριό χωρίς φως ή τρεχούμενο νερό, αλλά τότε ήταν φυσικό, σήμερα όχι. Τότε συνεχίζοντο αυτές οι δυσχέρειες ακόμη και για τους Ολυμπιονίκες. Αντίθετα ο Μπολτ σύντομα απέκτησε στο πατρικό του σπίτι φως και τρεχούμενο νερό. Ο ίδιος δεν τα έχει πλέον αυτά ανάγκη διότι ζει σε μια από τις βίλες του στο Κίνγκστον ή κάπου αλλού στην Καραϊβική, κυκλοφορεί με Πόρσε και οι καταθέσεις του στο Μόντε Κάρλο μετριούνται σε ράβδους χρυσού. Έτσι μπορεί και έχει την πλέον ακριβή διατροφή (σε άγνωστα όρια) και να φορά παπούτσια με καρφιά μιας χρήσης που κοστίζουν 10.000 ευρώ.