Ελληνικά
English
Français
Κατ’ αρχήν 2 γενικά για το Ποδόσφαιρο στους ΟΑ. Άρχισε το 1900 στο Παρίσι και η Εθνική Ελλάδος έκανε το 1920 στην Αμβέρσα το παρθενικό της ντεμπούτο. Έχασε το Ολυμπιακό Ποδόσφαιρο όλη την αίγλη του το 1930 με το Παγκόσμιο Κύπελλο ή Κύπελλο Ζυλ Ριμέ, ο οποίος ήταν ότι ο Βαρώνος Πιερ ντε Κουμπερτέν για τους ΟΑ. Ενδιαφέρον είναι ότι στα πρώτα βήματα του Διεθνούς Ποδοσφαίρου η ελαχίστων εκατομμυρίων Ουρουγουάη, μικρή αλλά εντελώς επίπεδη χώρα, είχε τις μεγαλύτερες διακρίσεις. Δυο Ολυμπιακές πρωτιές και δυο Κύπελλα Ζυλ Ριμέ, το ένα στο Μαρακάνα.
Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι που μείωσαν το ενδιαφέρον για το Ποδόσφαιρο στους ΟΑ. Ο επαγγελματισμός του, η κυριαρχία του Στίβου και η βιαιότητα που βγάζει μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Αυτή η βιαιότητα έκανε τους οργανωτές των ΟΑ του 1932 στο Λος Άτζελες, να μην το συμπεριλάβουν, ενώ το 1936 στο Βερολίνο απογοητεύθηκαν οι Γερμανοί από τους νικητές Ιταλούς.
Τι συνέβη ακριβώς στους ΟΑ του Βερολίνου. Κατ’ αρχήν ευθύς εξ αρχής του τουρνουά και στον αγώνα ΗΠΑ – Ιταλία δημιουργήθηκαν έντονα επεισόδια με σύρραξη. Όταν ο Γερμανός διαιτητής Βάινγκαρτνερ απέβαλε τον Ιταλό παίκτη Αχίλε Πιτσίνι, αυτός αρνήθηκε να βγει. Όχι μόνο αυτό, αλλά και οι 11 Ιταλοί παίκτες περικύκλωσαν τον διαιτητή, τον έσπρωχναν, του έκλειναν το στόμα και δεν άφηναν να διώξει τον παίκτη. Τελικά ο Πιτσίνι έμεινε στο ματς, που το κέρδισε η Ιταλία 1 – 0.
Αυτά έγιναν μόνο με τους παίκτες. Στο επόμενο παιχνίδι Αυστρία – Περού τα πράγματα χειροτέρεψαν. Αρχικά η Αυστρία προηγείτο 2 – 0, όμως το Περού ισοφάρισε με δυο αιφνίδια γκολ και το ματς πήγε σε παράταση 15΄. Αιφνίδια η μικρή ομάδα φανατικών Περουβιανών, που οργίαζε στις κερκίδες, εισήλθε στο γήπεδο και επιτέθηκε σε έναν αυστριακό παίκτη ενώ μέσα στο χάος το Περού σημείωσε 2 γκολ(!!). Οι αυστριακοί έκαναν ένσταση που έγινε αποδεκτή για νέον αγώνα «κεκλεισμένων των θυρών». Οι περουβιανοί όχι μόνο αρνήθηκαν να παίξουν, αλλά όλη η Αποστολή αποχώρησε των ΟΑ όπως και η Αποστολή της Κολομβίας για συμπαράσταση. Στο Περού μεγάλη διαδήλωση έγινε μπροστά στην πρεσβεία της Γερμανίας, όπου οι εξαγριωμένοι φίλαθλοι έσπασαν όλα τα παράθυρα του κτιρίου.
Στον τελικό του Βερολίνου έπαιξαν η Ιταλία με την Αυστρία, δυο χώρες με παλαιά προβλήματα. Το ημίχρονο έληξε 0 – 0 αλλά στην επανάληψη ο έξω δεξιά των Ιταλών Αννιμπάλε Φρόσσι άνοιξε το σκορ. Ήταν λίγο περίεργο, αλλά ο Φρόσσι είχε μεγάλη μυωπία και ήταν αναγκασμένος να παίζει με γυαλιά. Εκείνους τους μεγάλους μαύρους στρογγυλούς σκελετούς με τους χονδρούς φακούς στη μέση. Βεβαίως δεν απέδιδε στις κεφαλιές, απέφευγε τους συνωστισμούς, αλλά έτρεχε τόσο γρήγορα, σούταρε τόσο εύστοχα στην κίνηση με θαυμάσια κτυπήματα στα στημένα, που ήταν αναντικατάστατος. 11 λεπτά πριν από το τέλος ο αυστριακός Καρλ Κάινμπεργκερ ισοφάρισε και το ματς πήγε στην παράταση. Εκεί ο Φρόσσι πάλι έκανε το θαύμα του και η Ιταλία κατάκτησε το Χρυσό με 2 – 1. Στη Ρώμη ο Φρόσσι τιμήθηκε ως ήρωας. Ήταν η εποχή του Ντούτσε, που είχε ανάγκη από ήρωες. Η Ιταλία δεν ξανακατάκτησε Ολυμπιακό Μετάλλιο στο Ποδόσφαιρο. Βέβαια έχει πάρει 4 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, όπως λέει και ο Ράδυαρδ Κίπλινγκ.
