ΧΕΝΙ ΣΟΝΙΑ

Γενν. στις 4 Αυγούστου του 1912 και από τα 16 χρόνια της έγινε παγκόσμιος θρύλος της λεπτότητας, του χορού και της χάρης πάνω στον πάγο. Ήταν αυτή που έκανε την υφήλιο να ενδιαφερθεί για τους Χειμερινούς ΟΑ τους οποίους ουσιαστικά βοήθησε να καθιερωθούν. Η απόδοσή της ήταν μόνο υψηλή τέχνη και τεχνική που συνάρπαζε χωρίς να χρειάζεται να έχει ακάλυπτα μέρη όπως σήμερα. Αντίθετα μάλιστα ήταν τόσο συντηρητικά ντυμένη, από την κορυφή ως τα νύχια – που συγκριτικά – οι σημερινές σουνίτισες να φαίνονται μπροστά της ως ιδιαίτερα μοντέρνες.

Επίσημα οι Χειμερινοί ΟΑ άρχισαν το 1924 στο Σαμονί, αλλά από το 1908 στο Λονδίνο, έγινε προσπάθεια να ενταχθούν κάποια χειμερινά αγωνίσματα στο γενικότερο πλαίσιο των Αγώνων. Λόγω της ιδιομορφίας των χειμερινών αθλημάτων τελικά αποφασίσθηκε να γίνονται χωριστά και φυσικά τον χειμώνα. Στο μεταξύ το 1908 κέρδισε η αγγλίδα Μάντζι Σύερς, το 1912 δεν έγιναν χειμερινά αγωνίσματα και το 1920 όπως και το 1924 η σουηδέζα Χέρμα Πλανκ Στάβο. Αυτά για να μείνω μόνο στο Καλλιτεχνικό Πατινάζ.

Η Σόνια Χένι εμφανίσθηκε το 1928 στο Σαιν Μόριτζ και από την πρώτη στιγμή κυριάρχησε απόλυτα. Μάλιστα συγκέντρωσε και ένα σύνολο 1049,75β που μέχρι τότε ούτε καν είχε πλησιαστεί. Η Χρυσή επιτυχία της επαναλήφθηκε τόσο το 1932 στο Λέικ Πλάσιντ των ΗΠΑ όσο και το 1936 στο Γκάρμις Παρτενκίρχε της Γερμανίας. Να σημειωθεί ακόμη ότι τότε οι στολές τους (με την φούστα να φθάνει σχεδόν στους αστραγάλους και οι κάλτσες να είναι πραγματικά τσουράπια) δεν είχαν εντυπωσιακά χρώματα. Ήσαν κατά βάση λευκές ή γκρίζες. Σ’ αυτές τις 2 διοργανώσεις είχε την ευκαιρία να βελτιώσει ακόμη περισσότερο τη βαθμολογία της με 1370,5β το 1932 και 1760,5β το 1936.

Το 1936 η Σόνια Χένι ήταν μόλις 24 ετών. Θα μπορούσε άνετα να αγωνισθεί με την ίδια επιτυχία στους ΟΑ του 1940 και 1944, αλλά ο Β’ ΠΠ της στέρησε αυτή τη δυνατότητα. Πολύ περισσότερο που η Νορβηγία ενεπλάκη σκληρά σ’ αυτόν. Το 1948 ήταν αρκετά μεγάλη για να έχει διατηρήσει τη φινέτσα της. Το έκανε π.χ η Φάνη Μπλάκερς Κοέν στο Στίβο, όμως διαφέρουν τα δυναμικά αγωνίσματα από αυτά της λεπτής τέχνης. Αλλά ο πόλεμος της αφαίρεσε την δυνατότητα να αναπτυχθεί και στο σινεμά όπως λιγότερο ή περισσότερο είχαν την ευκαιρία να το κάνουν η Έσθερ Γουίλλιαμς, η Ελίνορ Χολμς και άλλες, με κυρίαρχο τον «Ταρζάν» Τζόνυ Βάισμυλλερ, με τα πολλά για την εποχή του, 11 φιλμ.