Ελληνικά
English
Français
Για την Ινδία (και το Πακιστάν) το Χόκεϋ σε χόρτο έχει την ίδια σημασία που έχει το ποδόσφαιρο για τους βραζιλιάνους, άσχετο εάν τα τελευταία χρόνια οι επιτυχίες τους έχουν συρρικνωθεί. Στην Ινδία(ενωμένη τότε με το Πακιστάν)το πρώτο σωματείο του Χόκεϋ έγινε στην Καλκούτα το 1885. Το δίδαξαν οι Άγγλοι. Το 1926 η Ινδία έδωσε το πρώτο της διεθνές παιχνίδι με τη Νέα Ζηλανδία και το 1928 κατάκτησε το Χρυσό στο Άμστερνταμ στους ΟΑ. Αλλά πως το κατάκτησε; Χωρίς να δεχθεί γκολ! Είχε εξής 5 νίκες: με Αυστραλία 6 – 0, Βέλγιο 9 – 0, Δανία 5 – 0, Ελβετία 5 – 0 και Ολλανδία 3 – 0. Οι Βρετανοί νικητές το 1920 στην Αμβέρσα υποστηρίζεται (από τους πικρόχολους) ότι δεν πήγαν στο Άμστερνταμ, διότι γνώριζαν ότι θα χάσουν από τους μαθητές τους. Μόλις το 1948 αναγκαστικά στο Λονδίνο έπαιξαν μαζί τους. Άλλωστε η Ινδία δεν ήταν πλέον αποικία.
Σε εκείνη την πρώτη διεθνή αναμέτρηση και τον θρίαμβο του 1928 έμελε να αναδειχθεί και να γίνει θρύλος στην Ινδία (ισοδύναμος με τον δικό μας Σπύρο Λούη) ο Ντυάν Χαντ, 22 χρονών αξιωματικός της Ινδικής Φρουράς, από την περιοχή του Ουτάρ. Από τα 29 γκολ πέτυχε τα 17, ενώ στη συνέχεια έπαιξε σε άλλα δυο Ολυμπιακά Τουρνουά, κατακτώντας 3 Χρυσά Μετάλλια και επιτυγχάνοντας συνολικά 38 γκολ σε 12 παιχνίδια. Ακολούθως ο Χαντ έγινε προπονητής της Εθνικής ομάδας. Να σημειωθεί ότι η Ινδία κέρδισε επίσης τα Χρυσά Μετάλλια, χωρίς να παραχωρήσει ισοπαλία, στους ΟΑ 1932, 1936, 1948, 1952, 1956 και μόνο το 1960 στη Ρώμη έχασε από το Πακιστάν και κατετάγη 2η. Άλλοι διάσημοι Ινδοί παίκτες του «Χόκεϋ» υπήρξαν οι Κλαύδιος Λέσλι 4 Μετάλλια (3 – 1 – 0) 1948 – 60, Ούνταξ Σινγκ 4 (3 – 1 – 0), 1948 – 60 και Ραντίρ Σινγκ Τζεντλ 3 Χρυσά 1948 – 56.
