Τον Οκτώβριο του 1966 εμφανίζεται στις ΗΠΑ ένα ιδεολογικό μανιφέστο που αναγγέλλει τη δημιουργία των Μαύρων Πανθήρων. Ζητούν δικαιώματα για τους μαύρους, απαλλαγή από τη στρατιωτική θητεία, απόκτηση δουλειάς, στέγαση και άλλα. Τον Μάιο του 1967 τριάντα Μαύροι Πάνθηρες εισέρχονται οπλισμένοι στο Κοινοβούλιο της Καλιφόρνιας. Ο Ρόναλντ Ρήγκαν (μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ) το σκάει. Η Αμερική αναστατώθηκε με τοπικές εξεγέρσεις και νεκρούς. Το κίνημα καταρρέει μόλις μετά 5 χρόνια, το 1972.
Η παραπάνω εισαγωγή ήταν απαραίτητη για να γίνει περισσότερο κατανοητή η κατάσταση που δημιουργήθηκε το 1968, στην απονομή του τελικού (φυσικά) των 200μ. όταν οι 3 πρώτοι νικητές αλληλοεπηρεαζόμενοι και παρασυρόμενοι στην ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου των ΗΠΑ έδειξαν με τις ενέργειές τους την ταύτισή τους με τους Μαύρους Πάνθηρες. (ή και Black Power). Η κατάταξη των τριών πρώτων: 1) Τόμι Σμιθ (ΗΠΑ) 19.83 Παγκόσμιο Ρεκόρ, 2) Πήτερ Νόρμαν (Αυστραλία) 20.06, 3) Τζον Κάρλος (ΗΠΑ) 20.10.
Ο Τζον Κάρλος σαφώς ήταν ο ηγέτης της κίνησης και το φαβορί της κούρσας, αλλά ένα «τράβηγμα» στο Μέξικο τον άφησε πίσω. Είχε τότε το Παγκόσμιο Ρεκόρ με 19.92. Ήταν αυτός που προμήθευσε τους ιμάντες για τις αριστερές γροθιές που σήκωσαν αυτός και ο Σμιθ στο βάθρο. Το Μέξικο Σίτυ, η Ολυμπιακή Επιτροπή, η Αμερική και ο υπόλοιπος κόσμος βρέθηκαν σε αναστάτωση. Η ΔΟΕ δεν ήθελε να τους τιμωρήσει εκείνη, αλλά η USOC (των ΗΠΑ). Η τελευταία αρνείτο. Η ΔΟΕ επέμενε και απειλούσε. Τελικά διώχθηκαν από το Χωριό και δεν μετείχαν στην 4Χ100. Αλλά τα πράγματα ήσαν πολύ χειρότερα, όταν επέστρεψαν στις ΗΠΑ. Το κλίμα ήταν αρνητικό έως υπερβολικά αρνητικό. Αντί για Ολυμπιονίκες ήσαν αποδιοπομπαίοι και κατηγορούμενοι, από συμπαθείς που ήσαν. Οι γάμοι τους κατέρρευσαν και δεν εύρισκαν εργασία. Ο τύπος τους αποκαλούσε «black – skinned strom troopers» και ο πολύς Χούβερ τους κυνηγούσε. Πέρασαν πολλά χρόνια για να ηρεμήσουν τα πράγματα και να αποκατασταθούν κάπως επαγγελματικά. Βέβαια μαζί με τον Λούθερ Κινγκ βοήθησαν στην ανάπτυξη του πνεύματος ισονομίας στις ΗΠΑ. Στις 3 Οκτωβρίου του 2006 υπέστη καρδιακή προσβολή ο επίσης νέγρος Αυστραλός Πήτερ Νόρμαν, ενώ κούρευε το γκαζόν. Το φέρετρο σήκωσαν και οι Τζον Κάρλος και Τόμμι Σμιθ σε ύστατο χαιρετισμό στη δική του συμπαράσταση από το 1968.