Κατ’ αρχήν ήταν γνήσιος Αλγερινός και δεν αγωνίσθηκε με τα γαλλικά χρώματα όπως οι σημερινοί ποδοσφαιριστές για άλλους λόγους, αλλά διότι η Αλγερία έγινε ανεξάρτητο κράτος αργότερα, το 1962. Το γνήσιο όνομά του ήταν Αλαίν Μιμούν – Οκασά, όπως εμφανίσθηκε στους πρώτους (από τους 3) ΟΑ που μετείχε το 1948. Ο ίδιος το περιόρισε στη συνέχεια στο Αλαίν Μιμούν ως πλέον ευρωπαϊκό. Οι μεμψίμοιροι υποστηρίζουν ότι έζησε στη σκιά του Εμίλ Ζάτοπεκ και ότι ήταν «χόμπυ» του να τερματίζει πίσω από τον Τσέχο επειδή αυτό συνέβη 3 φορές στους ΟΑ και 2 φορές στους Πανευρωπαϊκούς. Δεν βλέπουν πως μετά τον ανίκητο Ζάτοπεκ ο Μιμούν ήταν αυτός που εξαφάνισε την μέχρι τότε κυριαρχία Φινλανδών και Σουηδών.
Έγινε για πρώτη φορά γνωστός στις 30 Ιουλίου 1948 όταν στο Λονδίνο, σε ηλικία 27 ετών τερμάτισε 2ος στα 10.000μ. Το 1952 στο Ελσίνκι ήταν και πάλι 2ος, αλλά κατάκτησε και άλλο ένα Αργυρό Μετάλλιο στα 5.000μ Το 1956 στη Μελβούρνη ο Μιμούν ήταν πλέον 35 ετών, ο Ζάτοπεκ μετείχε, αλλά δεν ήταν στην παλαιά φόρμα του. Η ημερομηνία του αγώνα, 1η Δεκεμβρίου (λόγω του καλοκαιριού στην Αυστραλία) ήταν η τυχερή του και έγινε ο τρίτος Γάλλος νικητής του Μαραθωνίου σε ΟΑ (1900, 1928). Επί πλέον έτρεχε και για το νεογέννητο γιό του. Έλαβαν μέρος 46 δρομείς από 23 χώρες. Από την αρχή της κούρσας τέθηκε επικεφαλής, αλλά στα 25 χιλ. άρχισε να νοιώθει ενοχλήσεις στο αριστερό του πόδι, από το παλαιό του τραύμα από γερμανική νάρκη στον Β’ ΠΠ. Είχε υπηρετήσει επί 6 χρόνια στο γαλλικό στρατό και κατά την απόβαση στην Ιταλία είχε μετάσχει με μια γαλλική μονάδα στη μάχη του θρυλικού Μοναστηρίου Μόντε Καζίνο, το οποίο Αμερικάνοι κατέστρεψαν τελείως για να μπορέσουν να προελάσουν. Σήμερα έχει πλήρως αποκατασταθεί. Στον αγώνα των ΟΑ του 1956 ο Μιμούν υπολόγιζε τον Ζάτοπεκ, αλλά τον έχασε γρήγορα, καθώς έμεινε πίσω. Αντίθετα σε κάποια στιγμή ένοιωσε να τον πιέζει ο Φράντζο Μίχαλιτς, ο πολύ γνωστός στους Αθηναίους από τους Βαλκανικούς Αγώνες, Γιουγκοσλάβος δρομέας αντοχής. Στο Στάδιο της Μελβούρνης, 100 χιλιάδες φίλαθλοι τον ζητωκραύγαζαν, αλλά ο Μιμούν περίμενε τον παλαιό φίλο του Ζάτοπεκ. Τερμάτισε 6ος μετά 4 ½ λεπτά. Ο θρυλικός Τσέχος τον αγκάλιασε και του είπε «χάρηκα σαν να κέρδισα εγώ μετάλλιο».