Είναι ενδιαφέρον ότι τόσο ο Τανταχίρο Νομούρα, όσο και ο Ηλίας Ηλιάδης προέρχονται από οικογένειες με παράδοση στο Τζούντο. Ο Τανταχίρο είχε το θείο του Χρυσό Ολυμπιονίκη το 1972 στο Μόναχο στα 81 κιλά. Βέβαια το 1972 δεν είχε γεννηθεί ακόμη, αλλά η παράδοση μεταφέρεται. Ο Ηλιάδης έχει ακόμη στην οικογένεια τον Βασίλη Ηλιάδη και τον Διονύση Ηλιάδη, ενώ είναι υιοθετημένος από τον προπονητή του Νικόλαο Ηλιάδη. Τώρα βέβαια τίθεται το ερώτημα ποιος είναι πλέον διάσημος στο Τζούντο. Ο Ηλίας Ηλιάδης με τα 2 Ολυμπιακά Μετάλλια (1 – 0 – 1) αλλά 4 Χρυσά σε παγκόσμια και νίκες μέσα στην Ιαπωνία, ή ο Νομούρα Τανταχίρο με 3 Χρυσά στους ΟΑ (1996 – 2000, 2004); Ας παραχωρήσουμε «φιλοξενίας ένεκεν» τη θέση στον Ιάπωνα, του οποίου η χώρα είναι η πατρίδα του Τζούντο, του Σούμο και άλλων αθλημάτων σχετιζομένων με τις πολεμικές τέχνες και μη.
Ο Τανταχίρο Νομούρα (στην κατηγορία των 60 κιλών) προκρίθηκε στις Ιαπωνικές επιλογές, καθώς νίκησε τον συμπατριώτη του Ρυόγι Σούτρα, που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Φυσικά όταν είσαι σωματικού βάρους 60 κιλών είσαι πολύ μικρός το δέμας για να σε υπολογίζουν. Ο ίδιος έλεγε αργότερα πως όταν έφθασαν στο αεροδρόμιο της Ατλάντα το 1996 οι αμερικανοί φωτορεπόρτερς τον έσπρωχναν στην άκρη για να πάρουν καλύτερες θέσεις για φωτογράφιση. Το 2000 στο Σίδνεϋ ήταν στην καλύτερή του φόρμα και σχεδόν ξεπέταξε όλους τους αντιπάλους του σε 4 λεπτά. Στην Αθήνα δεν ήρθε με μεγάλες ελπίδες. Παρά τα 2 Χρυσά την προηγούμενη χρονιά στο παγκόσμιο, μόλις ήταν τρίτος, όπου τον έστειλε η ήττα του από τον Τυνήσιο Λουνίφι. Αλλά όταν άρχισαν οι αγώνες των Αθηνών με επιτυχία ξεπέταξε και τους 4 αντιπάλους του με τους οποίους κληρώθηκε, από τους 33 που μετείχαν. Ήσαν οι Γκούσεμπεργκ (Γερμανία), Αλμπαρασίν (Αργεντινή), Χασμπααντάρ (Μογγολία) και στον τελικό τον Γεωργιανό Χεργιάνι. Με τον Έλληνα Ρεβάζι Ζιντιρίδη που κατετάγη 8ος δεν έπαιξε. Επίσης ποτέ του δεν έπαιξε με τον Ηλία Ηλιάδη καθώς ο Έλληνας είναι των κατηγοριών 81 ή 90 κιλών.