ΝΟΥΡΜΙ ΠΑΑΒΟ

86 χρόνια έχουν περάσει από το 1928 που κατέκτησε στο Άμστερνταμ το τελευταίο του Μετάλλιο και εξακολουθεί να κρατά τα πρωτεία στο Στίβο με 9 Χρυσά και 3 Αργυρά (σύνολο 12) έναντι 10 (9 – 1 – 0) του Καρλ Λιούις.

Ο Πάαβο Νούρμι γενν. το 1897 στο Τουρκού, υιός μαραγκού που έφυγε από τη ζωή όταν ο Πάαβο ήταν 12 ετών. Η αρχική διάκρισή του ήταν μια νίκη στα 3.000μ. αλλά το εκρηκτικό ταλέντο του φάνηκε το καλοκαίρι του 1919 σε μια στρατιωτική πορεία. Η απόσταση ήταν 20 χλμ. Που έπρεπε να τα διανύσουν με πλήρη εξάρτηση. Δηλαδή όπλο, μπαλάσκες (με φυσίγγια), κράνος, αρβύλες και 10 κιλά άμμου. Το τρέξιμο επιτρεπότανε, ο Πάαβο ξέφυγε γρήγορα και τερμάτισε τόσο νωρίς που οι αξιωματικοί πίστεψαν ότι είχε ανακαλύψει μια «κοπάνα» (συντομότερο δρόμο). Κλειστός τύπος, μάλλον απόκοσμος, σχεδόν αγέλαστος και πάντα προσπαθών να μείνει αφωτογράφητος. Στον πρώτο αγώνα του το 1920 έχασε την πρώτη θέση στα 5.000μ. από τον περίφημο Γάλλο Ζοζέφ Γκιγιεμό. Στους ίδιους ΟΑ μετά 3 ημέρες τον κέρδισε στα 10.000μ., αλλά δεν του άρεσε αυτή η νίκη του. Ο αγώνας αντί να γίνει στις 17.30 ήρθε νωρίτερα στις 14.15 για να είναι παρών και ο Ολλανδός Βασιλιάς. Ο Γάλλος το πληροφορήθηκε πολύ αργά και είχε πάρει το μεσημεριανό του. Στον τερματισμό λιποθύμησε.

Ο Πάαβο Νούρμι το 1924 έκανε 7 κούρσες σε 6 ημέρες και κέρδισε 5 Χρυσά. Από αυτά τα 2 ήσαν ομαδικά. Δεν έτρεξε στα 10.000μ. με απόφαση των αρμοδίων της Φινλανδικής Αποστολής. Πρώτον διότι θεώρησαν ως ιδιαίτερα κοπιαστική και επικίνδυνη για την υγεία του μια πρόσθετη συμμετοχή του και δεύτερον διότι είχαν εξασφαλισμένη τη νίκη με τον παγκόσμιο ρέκορντμαν Βίλιο Ριτόλα (είχε το ρεκόρ με 30.35.4) που πράγματι δεν τους διέψευσε καθώς νίκησε με νέο ρεκόρ 3.23.2. Αλλά και οι άλλοι 2 Φιλανδοί διακρίθηκαν. Ο Έερο Μπεργκ ήταν τρίτος και ο Βάινο Σιπίλα 4^ος. Βέβαια μόλις γύρισαν στην Φινλανδία και στον πρώτο αγώνα 10.000μ. ο αγέλαστος Πάαβο πήρε τη ρεβάνς καταρρίπτοντας το παγκόσμιο Ρεκόρ με 30.06.2. Αυτό διατηρήθηκε για 13 χρόνια.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι έγιναν με τον Νούρμι να είναι ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος στο «Στάδιό του» και το άγαλμά του και στο όνομά του να τιμώνται οι λαμπροί δρομείς των 4 – 5 προηγούμενων δεκαετιών, οι οποίοι και κυριαρχούσαν. Ήταν το ταλέντο τους που καλλιεργείτο και αναδεικνύετο μέσα από την (υποχρεωτική) φυσική άσκηση με τα σκι. Καθημερινός τρόπος ζωής στις χώρες του Βορρά. Όταν στη νεότερη εποχή οι δρομείς (σε Ευρώπη κ αι Αφρική) άρχισαν να γυμνάζονται δυο φορές την ημέρα οι Σκανδιναβοί μας αποχαιρέτησαν, με τελευταίο τον Λάσεν Βίρεν. Παρηγοριά τους οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί.