Είναι ο Εβραίος με τα περισσότερα Μετάλλια, συνολικά 11 (9 – 1 – 1) που αγωνίσθηκε με τα χρώματα των ΗΠΑ, είχε μουστάκι και τα κατάκτησε σε 2 διοργανώσεις: 1968 και 1972, ενώ π.χ ο Φελπς τα 22 σε 3 διοργανώσεις, όπως ο επίσης Αμερικανός Τόμσον τα 12 δικά του (8 – 3 – 1) σε 4 διοργανώσεις.

Ο Μαρκ Σπιτζ εντυπωσίασε ιδιαίτερα το 1972 στο Μόναχο με το μεγάλο του ρεκόρ να κατακτήσει 7 Χρυσά, τα οποία προσέθεσε στα 2 Χρυσά που ήδη είχε κατακτήσει 4 χρόνια νωρίτερα στο Μέξικο. Ευτυχώς οι τρομοκράτες που επιτέθηκαν στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου και κτύπησαν – απήγαγαν κ.λ.π. τους άτυχους παλαιστές και άλλους της Ισραηλινής Ομάδας δεν ήσαν πληροφορημένοι για το θρήσκευμα του Μαρκ Σπιτζ. Ίσως τότε να άλλαζαν τους στόχους.

Όπως και στο Στίβο, τα 100μ ελεύθερο στο Κολύμπι έχουν τη δική τους μαγεία. Το 1968 στο Μέξικο ο Σπιτζ ήταν τρίτος με 53.0 και το Παγκόσμιο να βρίσκεται στα 52.6. Το 1972 στο Μόναχο ο Σπιτζ είχε πάρει στα χέρια του το Παγκόσμιο με 51.47 και στους ΟΑ είχε κατορθώσει να βρίσκεται στην κορύφωση της φόρμας του με αποτέλεσμα να καταρρίψει στον τελικό το Παγκόσμιο με 51.22. Θα μου πείτε έμεινε για πολύ; Καθόλου, πολύ γρήγορα ο Μοντγκόμερυ το έκανε 50.59 και στη συνέχεια ο ίδιος στο Μόντρεαλ στους ΟΑ σημείωσε 49.99.

Ο Μαρκ Σπιτζ στο Μόναχο το 1972 είχε βασικά τους εξής στόχους. Να γίνει καλύτερος από τον κολυμβητή Ντον Σολάντερ που ήταν ο πρώτος με 5 Χρυσά στην ίδια διοργάνωση. Το πέτυχε. Και μετά να γίνει ο μόνος – σε οποιοδήποτε Σπορ – με περισσότερα από 6 Χρυσά στην ίδια διοργάνωση. Και αυτό το πέτυχε. Προπονητής του Σπιτζ ήταν ο Σερμ Σαβόορ, ο οποίος στο Μόναχο τυπικά κοτσάριζε την γυναικεία ομάδα, αλλά το μυαλό του ήταν και πάνω στον Σπιτζ.